معنی هیه هیه - جستجوی لغت در جدول جو

هیه هیه(هی هَِ هی هَِ)

لغت نامه دهخدا

(هََ هََ / هَِ هَِ)

عجب عجب. سخت عجیب. چه شگفت:
قصد لب تو کردم زلف تو گفت هی هی
از هجر غافلی تو کت از جهان برآرد.
خاقانی.
گفت هی هی گفت تن زن ای دژم
تا در این ویرانه خود فارغ کنم.
مولوی.
چو گل نقاب برافکند و مرغ زد هوهو
منه ز دست پیاله چه میکنی هی هی.
حافظ.
، علامت تحقیر و استخفاف. (یادداشت مؤلف) : هی هی جبلی قم قم

لغت نامه دهخدا

عیه عیه

(هَِ هَِ)

زجری است شتران را تا حبس شوند. (از اقرب الموارد). بمعنی عاه عاه است. (از منتهی الارب). رجوع به عاه عاه شود

لغت نامه دهخدا

هیل هیل

شاخه ای از تیره حاجی وند هیهاوند از طایفۀ چهارلنگ بختیاری، (جغرافیای سیاسی کیهان ص 77)

لغت نامه دهخدا

هیس هیس

(هََ سِ هََ سِ)

کلمه ای است که وقت امکان و برانگیختن بر کاری گویند. (منتهی الارب). کلمه ای است که به انسان گفته میشود وقت امکان امری و برانگیختن و تحریض بر کاری و گویند در هنگام چپاول کردن و تاراج نمودن گفته میشود وقتی که قریه ای یا قبیله ای مورد تاراج قرار گیرد و هیچ کس از آنان باقی نماند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هاه هاه

رجوع به هاه شود

لغت نامه دهخدا

یه یه

(یَهَْ یَهَْ)

یهیه. یهیا. شبانان در راندن شتر گویند: یه یه و یهیا. (از تاج العروس ج 10 ص 421 و ج 9 ص 424). و رجوع به یهیا شود

لغت نامه دهخدا

هی هی

(هَِ بَ)

دهی است از دهستان مزرج بخش حومه شهرستان قوچان. دارای 463 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا